Τετάρτη, Ιουλίου 03, 2013

No 826

John Singer Sargent (ΗΠΑ)

Όταν κατάφερε να την ανάψει, το δωμάτιο, παρ’ όλους τους ίσκιους και τη γύμνια του, φάνηκε ξαφνικά μεγαλύτερο και πιο ζεστό, ενώ το πάπλωμα έδειξε ακόμα πιο όμορφο. Ο Χολμς σοβάρεψε, σαν να προσπαθούσε να λύσει ένα δύσκολο πρόβλημα. Πήρε απ’ την τσάντα του ένα σαπούνι και μια πετσέτα και πήγε στο λαβομάνο. Γέμισε τη λεκάνη με νερό απ’ την κανάτα κι ύστερα έβγαλε γρήγορα τα ρούχα του κι έμεινε ολόγυμνος. Ο Χένρι ένιωσε κατάπληκτος απ’ το πόσο γεροδεμένος ήταν ο Χολμς, που μες στο χαμηλό και τρεμάμενο φως έδειχνε σχεδόν παχύσαρκος. Για ένα δευτερόλεπτο, καθώς ο φίλος του έστεκε ακίνητος, έμοιαζε με άγαλμα νεαρού άντρα, ψηλού και μυώδη. Καθώς τον κοιτούσε ο Χένρι, ξέχασε το μουστάκι του και το αδυνατισμένο του πρόσωπο. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι θ’ αντίκριζε έτσι τον Χολμς. Προφανώς, για κάποιον που ήταν τόσον καιρό στο στρατό, δεν είχε καμιά σημασία να γδύνεται μ’ αυτό τον τρόπο. Ωστόσο δεν θα ‘πρεπε να διαισθάνεται ο Χολμς ότι ήταν πολύ διαφορετικό να γδύνεται εντελώς μπροστά στο φίλο του μέσα σ’ αυτό το παράξενο κι άδειο δωμάτιο, στη σιγαλιά της νύχτας; Ο Χένρι παρατηρούσε τα δυνατά πόδια και τους γλουτούς του, τη σπονδυλική του στήλη, το λεπτό και μαυρισμένο του λαιμό. Αναρωτιόταν αν ο Χολμς θα ξαναφορούσε τα εσώρουχά του πριν ξαπλώσει. Άρχισε κι εκείνος να γδύνεται, και ήταν πια σχεδόν γυμνός όταν ο Χολμς άνοιξε το παράθυρο κι έχυσε έξω τα βρώμικα σαπουνόνερα. Ο Χολμς ξανάβαλε τη λεκάνη στη θέση της και προχώρησε γυμνός προς το κρεβάτι, παίρνοντας και τη λάμπα μαζί του.

Κολμ Τόιμπιν: Χένρι Τζέιμς, ο Δάσκαλος (Ωκεανίδα)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ένα μυθιστόρημα για τον σπουδαίο συγγραφέα Χένρι Τζέιμς, γραμμένο αριστοτεχνικά από τον Κολμ Τόιμπιν, βαθύ γνώστη και θαυμαστή του έργου του.
Ο Τόιμπιν ακολουθεί τον κοσμοπολίτη συγγραφέα στα ταξίδια του στην Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα και περιγράφει με ακρίβεια την πνευματική ζωή της εποχής. Μας ταξιδεύει στο μυαλό και την ψυχή ενός ανθρώπου που χάρη στο ταλέντο του γεύτηκε το θρίαμβο, αλλά πλήρωσε βαρύ προσωπικό τίμημα, βάζοντας την πνευματική ζωή πανω από τα ζητήματα της καρδιάς.
Μιλάει για τη μοναξιά και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του, για την απροσδιόριστη σεξουαλικότητά του, για την ιδιωτικότητα που δεν απόλαυσε μες στην επιτυχία, για τις υπαρξιακές αγωνίες ενός μεγάλου πενύματος. Μας δείχνει τον κόσμο μέσ' απ' τα μάτια του Χένρι Τζέιμς, κι είναι σαν να βλέπουμε το μεγάλο δημιουργό τη στιγμή που συλλαμβάνει τις ιδέες για τα κλασικά πια έργα του.
Ο Κολμ Τόιμπιν ολοκληρώνει το πορτρέτο αυτού του μεγάλου τεχνίτη του λόγου με τις ακριβείς και λεπταίσθητες πινελιές με τις οποίες εκείνος άφησε στη σύγχρονη λογοτεχνία μια σειρά από αριστουργήματα.