Τετάρτη, Μαρτίου 10, 2010

Νο 675

Ken Landon Buck (ΗΠΑ)

Ήμασταν μαζί έξι χρόνια, και όταν τελικά χωρίσαμε ένιωθα σαν αποτυχημένος, σαν διαζευγμένος. Τώρα κουβαλούσα αυτό που τα διάφορα βιβλία αυτοβελτίωσης αποκαλούν «συναισθηματικά βάρη», και θα τα κουβαλούσα για την υπόλοιπη ζωή μου. Το κόλπο θα ήταν να γνωρίσω κάποιον με παρόμοια βάρη και να φτιάξουμε ένα ταιριαστό σετάκι, αλλά πώς θα μπορούσα να βρω έναν τέτοιο άνθρωπο; Τα μπαρ αποκλείονταν’ αυτό το ήξερα. Είχα γνωρίσει τον πρώτο μου φίλο σε ένα μέρος που λεγόταν το Άντρο των Αντρών – δεν νομίζω ότι αυτό το όνομα θυμίζει πίστη. Ήταν σα να γνωρίζεις κάποιον σε καβγά και μετά να παραπονιέσαι, όταν αποδεικνύεται πως είναι βίαιος. Για να πω την αλήθεια, δεν είχε ποτέ υποσχεθεί πως θα ήταν μονογαμικός. Αυτή ήταν δική μου ιδέα, και παρόλο που έβαλα τα δυνατά μου για να τον πείσω, η γοητεία που του ασκούσαν οι άλλοι ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου.
Τα περισσότερα ζευγάρια γκέι που γνώριζα εκείνη την περίοδο είχαν ένα είδος συμφωνίας. Ο Α μπορούσε να κοιμάται με άλλους, αρκεί να μην τους φέρνει στο σπίτι- ή αρκεί να τους φέρνει στο σπίτι. Ήταν καλή συμφωνία για όσους ευχαριστιούνταν την ποικιλία και το κυνήγι, αλλά για μένα ήταν απλώς τρομακτικό, και υπερβολικά κουραστικό –σαν να έχεις μια δουλειά και να ψάχνεις και για δεύτερη. Ένας φίλος ήταν το περισσότερο που μπορούσα να κουμαντάρω, το μόνο που ήθελα να κουμαντάρω, για να πω την αλήθεια, και ενώ εμένα αυτό μου φαινόταν απολύτως φυσικό, οι φίλοι μου το θεωρούσαν μια μορφή καταπίεσης και άρχισαν να με βλέπουν σαν πουριτανό. Μήπως είμαι; Αναρωτιόμου.

David Sedaris: Όταν σας έχουν τυλίξει οι φλόγες (Μελάνι)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Όταν διαβάζει κανείς ένα βιβλίο του Ντέιβιντ Σεντάρις είναι σαν να ακούει τον συγγραφέα να σκέφτεται. Και το καλύτερο είναι πως αυτός ο εσωτερικός μονόλογος δεν αυτολογοκρίνεται ποτέ. Οι ιστορίες που διηγείται είναι αστείες, συγκινητικές, εξωφρενικές, και πέρα για πέρα αληθινές. Στο νέο του βιβλίο, ταξιδεύει μπρος πίσω στο χώρο και στο χρόνο. Τον συναντάμε στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, εργαζόμενο, στη Βόρεια Καρολίνα ή στη Νέα Υόρκη, και τέλος στο Τόκυο, όπου όχι μόνο έρχεται αντιμέτωπος με τις ιδιαιτερότητες των Γιαπωνέζων, αλλά προσπαθεί ταυτόχρονα να κόψει και το κάπνισμα.

Ο Σεντάρις είναι ίσως ο πιο πνευματώδης Νεοϋορκέζος από την εποχή της Ντόροθι Πάρκερ.
Helen Eisenbach, New York

Καλώς ήρθατε στον ξεκαρδιστικό, αλλόκοτο, ελεγειακό, εξωφρενικό κόσμο του Ντέιβιντ Σεντάρις. Στο Γυμνός, ο Σεντάρις μετατρέπει την πρόσφατη μανία με την αυτοβιογραφία σε κάτι καινούργιο, αντλώντας υλικό από το υπέρμετρα εύφορο έδαφος της ζωής του, της οικογένειάς του και της μοναδικής του άποψης για τον κόσμο, ισορροπώντας ανάμεσα στο ανελέητα καυστικό πνεύμα και σε μια βαθιά φιλευσπλαχνία.
''Sidesplitting'' - New York Times Book Review


Μία από τις πιο παρατεταμένες εξάρσεις χιούμορ στην πρόσφατη μνήμη...Ο Σεντάρις καταφέρνει μέσα από το χιούμορ του να δημιουργήσει κάτι μεγαλύτερο και ανθεκτικότερο, με τον ίδιο τρόπο που ο Μαρκ Τουέιν χρησιμοποιούσε το χιούμορ σαν μεγεθυντικό φακό μέσα από τον οποίο εξετάζει κανείς την ανθρωπότητα.
John Foyston, Portland Oregonian


www.melanibooks.gr