Τρίτη, Μαΐου 20, 2008

No 529

Image Hosted by ImageShack.usPavel W. Jach (Πολωνία)

Περπατώντας έφτασα μέχρι την πλατεία με τους ευκάλυπτους. Κάθησα σε ένα παγκάκι, τυλίχτηκα στο μπουφάν για να προστατευτώ από την υγρασία, αρνούμενος να γυρίσω σπίτι. Απέναντί μου όλη αυτή την ώρα ήταν η τεράστια αυτή αφίσα με τη βρύση και τη σταγόνα του νερού που η θέα της μου φέρνει το γνωστό πια κόμπο θλίψης και αναστάτωσης, όπως κάθε φορά που σκέφτομαι πως στην Αθήνα έχει να βρέξει από πέρσι τον Μάρτη και τώρα είναι Φλεβάρης του άλλου χρόνου και ο Μαραθώνας άδειασε, οι θάμνοι στο πάρκο ξεράθηκαν και οι ευκάλυπτοι στην πλατεία πια δεν έχουν το άρωμα που είχαν, αυτό που κόλλαγε στα ρούχα και το κουβάλαγα πάνω μου σαν ταυτότητα. Είχα πολύ καιρό να μείνω έξω νύχτα. Ίσως να φταίει η τελευταία μου επίσκεψη σε σένα. Ίσως και το πέρασμά μου από το πορνό σινεμά. Ότι και να ήταν όμως ένιωθα την νύχτα κρύα και αφιλόξενη. Παλιότερα την ένιωθα σαν το βασίλειό μου. Νόμιζα πως την είχα κατακτήσει. Μέσα από το σκοτάδι της πλατείας, την ξυνισμένη μυρωδιά των ουρητηρίων, τους χαμηλούς φωτισμούς των μπαρ, στην Ομόνοια, στο Ζάππειο και το Πεδίο του Άρεως, την Πλατεία Κουμουνδούρου, με σώματα ανδρικά και γυναικεία, δεκάδες, εκατοντάδες σε μια καινούργια κούρσα ταχύτητας που νόμιζα πως θα παραμείνω πάντα νικητής, πάντα νέος, όμορφος και ποθητός, διαθέσιμος στον έρωτα και στο μοίρασμα.
.
Χρήστος Δήμας: Ανάσα (Πολύχρωμος Πλανήτης)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εν συντομία
Της Σταυρούλας Παπασπύρου
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 7 - 18/05/2008

*Μια ερωτική απογοήτευση διαπραγματεύεται και η «Ανάσα» του Χρήστου Δήμα («Πολύχρωμος Πλανήτης»).

Ενα αφήγημα που συνοδεύεται κι απ' το ομώνυμο DVD, καθώς προτού δημοσιευτεί είχε περάσει στη μεγάλη οθόνη από τον ίδιο τον Δήμα ως μικρού μήκους ταινία που συμπεριλήφθηκε και στο σπονδυλωτό έργο «Τέσσερα». Καρπός μιας «θυμωμένης» περιόδου γύρω στα τέλη του '90, όπου ο μετέπειτα κινηματογραφιστής προσπαθούσε ν' αφουγκραστεί τον εσώτερο εαυτό του και ν' αναμετρηθεί με την ομοφυλοφιλία του χωρίς ντροπές, η «Ανάσα» είναι ο μονόλογος ενός εγκατελειμμένου εραστή καθώς βλέπει τον παλιό του σύντροφο να σβήνει σαν το κεράκι από την αρρώστια, ένα ταξίδι αγάπης, αυτογνωσίας και υπέρβασης.