Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007

No 426

Image Hosted by ImageShack.usRoss Bleckner (ΗΠΑ)

Χρειάστηκαν δυο σχεδόν εβδομάδες μέχρι να φθάσει στους ενόρκους η Μπέκετ κατά Γουάιντ, Γουίλερ, Έλερμαν, Τέτλοου και Μπράουν και οι ύστατες εκείνες μέρες της δίκης αποδείχθηκαν για όλους εξουθενωτικές. (…)
Η πρώτη ψηφοφορία των ενόρκων, αμέσως μόλις αποσύρθηκαν, δεν πήγε καλά για τον Άντριου: εννέα κατά και τρεις υπέρ. Έπειτα άρχισε η μεγάλη μάχη (…)
- Γιατί δεν τους είπε ότι είχε AIDS; Τι περίμενε; Να τους κολλήσει όλουςπρώτα;
- Δεν νοιαζόταν τους ανθρώπους με τους οποίους δούλευε, αλλιώς θα τους είχε πληροφορήσει ότι δούλευαν κοντά σε ένα φορέα!
- Σωστά! Οι άνθρωποι αυτοί έχουν υποχρέωση να πληροφορούν τους υπόλοιπους για την κατάσταση τους, για να μπορούμε να αποφασίζουμε αν θέλουμε να ριψοκινδυνεύσουμε δουλεύοντας μαζί τους ή πηγαίνοντας στο σχολείο μαζί τους ή οτιδήποτε άλλο.
Αραιά και που ακουγόταν κάποια φωνή λογικής.
- Μα δεν μπορείς να κολλήσεις AIDS έτσι!
- Πού το ξέρεις ότι δεν μπορείς; Εμένα δε μου το απέδειξε ποτέ και κανείς αυτό. Ίσως να το κολλάς και από ένα κουνούπι.
- Από ένα κουνούπι;
- Πώς θα σου φαινόταν αν σε τα’ιμπαγε ένα κουνούπι που προηγουμένως είχε τσιμπήσει κάποια αδερφή με AIDS; (…)
Στις τέσσερις το ίδιο απόγευμα, μήνυσαν του δικαστή πως ήταν έτοιμοι και όταν επέστρεψαν στην αίθουσα, τη βρήκαν γεμάτη από κόσμο. (…)
- Καταλήξατε στην ετυμηγορίασας, κύριοι ένορκοι;
- Καταλήξαμε, κύριε πρόεδρε, είπε ο προΪστάμενος. (…)
- Διατυπώστε, παρακαλώ, την απόφασή σας.
- Αποφασίζουμε υπέρ του ενάγοντος, Άντριου Μπέκερ.(…)
Τα αποτελέσματα της τελικής ψηφοφορίας ήταν δέκα υπέρ και δυο κατά. Είχαν φτάσει στο τέλος, σχεδόν.

Christopher Davis: Φιλαδέλφεια (Το κλειδί)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Το βιβλίο «Φιλαδέλφεια» είναι βασισμένο στο σενάριο του Ron Nyswaner για την ομότιτλη ταινία του Τζόναθαν Ντεμ και στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1994, ένα χρόνο μετά την κινηματογραφική ταινία, σε μετάφραση του Στέφανου Κόκκαλη.

Σε συνέντευξή του, που αναδημοσιεύθηκε στην Οδό Πανός (τ.78, Μάρτ.1995) ο πρωταγωνιστής της ταινίας Τομ Χανκς, που βραβεύτηκε για την ερμηνεία του με Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και Χρυσή Αρκούδα, απαντά σε ερωτήσεις σχετικές με τον τρόπο που αντιμετώπισε το ρόλο του ομοφυλόφιλου Αndrew Beckett.


Στο διάβολο όποιος σκανδαλίζεται

Ερ: Χρειάστηκε πολύ κουράγιο για να δεχτείτε το ρόλο ενός ομοφυλόφιλου.
Απ: Δεν πιστεύω πως είναι πολύ επικίνδυνο να ερμηνεύεις το ρόλο ενός γκέϊ. Το κοινό είναι πολύ πιο ξύπνιο απ' όσο πιστεύεται. Αν κάποιος έχει σκανδαλισθεί ή οργισθεί, ας πάει στο διάβολο. Κάθε μέρα στα τηλεοπτικά talk-show, αφιερώνονται ώρες σχετικά με αυτά τα θέματα, που σε σύγκριση με αυτά, το Ρhiladelphia είναι πράγμα αστείο.

Ερ: Δεν σας απασχολεί μια πιθανή ταύτιση με τον πρωταγωνιστή του φιλμ;
Απ: Όχι. Δεν βρισκόμαστε στο 1962 όταν ο Ροκ Χάτσον αναγκάστηκε να παντρευτεί τη γραμματέα του για να αποφύγει την καταστροφή της καριέρας του από την κουτσομπόλα δημοσιογράφο Hedda Hopper. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει στο Χόλυγουντ.

Ερ: Και όμως οι περισσότεροι ηθοποιοί και σκηνοθέτες γκέι, προτιμούν να κρύβουν την ομοφυλοφιλία τους.
Απ: Κάθε ένας έχει το δικαίωμα να αποφασίζει αν θέλει να αποκαλύψει δημόσια ή όχι την σεξουαλικότητα του. Είναι ένα δικαίωμα που έχει θεσπίσει το αμερικανικό σύνταγμα.

Ερ: Δεν σας φαίνεται υποκρισία το γεγονός ότι στα πρόθυρα του 2000, το να υποδύεστε έναν ομοφυλόφιλο, ασθενή του aids, προκαλεί τόσες συζητήσεις.
Απ: Με κάνει να γελώ. Πιστεύω ότι αυτό που φοβίζει περισσότερο σ' αυτό το φιλμ, δεν είναι το γεγονός ότι έχω aids, αλλά ότι είμαι ομοφυλόφιλος.

Ερ: Η ομοφυλοφιλία του ήρωα, Andy Beckett, τον οποίον υποδύεστε, στο φιλμ Ρhiladelphia δεν είναι ορατή. Γιατί;
Απ: Θα μπορούσα να ερμηνεύσω ένα διαφορετικό τύπο γκέι. Ένα νευρωτικό αγόρι, με θεατρικούς τρόπους και κινησούλες, αλλά ο Αndrew Beckett, που ο Ron Nyswaner περιγράφει είναι ένας άντρας σίγουρος για τον εαυτό του, χωρίς προβλήματα με την ομοφυλοφιλία του, που ενθαρρύνεται και από μία στοργική οικογένεια. Δεν υπάρχει λόγος να είναι ένας από αυτούς τους τύπους που είναι ντυμένοι με μαύρα ρούχα δερμάτινα και συχνάζουν σε ορισμένα μπαρ. Πολλοί φίλοι μου γκέι είναι νορμάλ πρόσωπα. Δεν είναι εξάλλου ανάγκη ερμηνεύοντας κάποιος έναν ετεροφυλόφιλο, σ' ένα φίλμ, αυτός να είναι ένας τύπος με διαρκή στύση που να γοητεύει κάθε ξανθιά κούκλα που συναντά.

Ερ: Αυτή η ταινία είναι η κινηματογραφική αποθέωση των αρχών της χολυγουντιανής «political correctness»
Απ: Δεν συμφωνώ. Δεν θα κάναμε αυτό το φιλμ, αν θέλαμε να τους ικανοποιήσουμε όλους και να μην προσβάλουμε κανέναν. Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν το φιλμ «political incorrect» γιατί για παράδειγμα ο ήρωας Αndrew Beckett, δεν παίζει στο φιλμ ούτε μια ερωτική σκηνή στο ντους με το σύντροφο του Μiguel.
Άλλοι πάλι έχουν προσβληθεί γιατί δεν εμφανίστηκα σε καμιά σκηνή με γυναικεία ρούχα ή γιατί ενώ στο φιλμ «Βig» χόρευα στα πλήκτρα ενός πιάνου τώρα χορεύω έναν αργό χορό με τον Αntonio Banderas. Η πολιτική ορθότης είναι ένα στοιχείο που δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε να ελέγξουμε. Ας πάει στο διάβολο.

Ερ: Αυτό σημαίνει ότι εσείς δεν θα γίνετε ποτέ ένα σύμβολο για την υπόθεση του aids.
Απ: Είμαι πολύ επιφυλακτικός με τους ηθοποιούς που είναι πολιτικοποιημένοι, εκτός βέβαια αν πρόκειται για τον Sony Bono (τραγουδιστής, πρώην σύζυγος της Cher και ρεπουμπλικάνος δήμαρχος του Ρalm Springs), αυτό το φαινόμενο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Όταν τον είδα στο ρεπουμπλικανικό συνέδριο του 1976, αναρωτήθηκα τι στο καλό κάνει εκεί. Είμαι ηθοποιός και δε νομίζω ότι πρέπει να ανέβω στο πάλκο για να πείσω τον κόσμο να αλλάξει τις πολιτικές του απόψεις, ούτε κάποιος άλλος ηθοποιός θάπρεπε να το κάνει. Δεν είναι σοβαρό να χρησιμοποιεί κάποιος τη φήμη του μιλώντας για θέματα που γνωρίζει πολύ λίγο.

Μετάφραση: Σταυρούλα Ζόμπολα