Η πριγκίπισσα πήρε μια ρώγα σταφύλι.
«Πάρε μετά τον Ιωνάθαν. Τον ξέρεις βέβαια εκείνον το θρήνο που είχε γράψει ο Δαβίδ για το θάνατό του:
Θρηνώ για σένα, αδελφέ μου Ιωνάθαν.
Μου έδινες απόλαυση:
Η αγάπη σου για μένα ήταν θαυμάσια
Ομορφότερη απ’ την αγάπη μιας γυναίκας…
Τους παρατηρούσα συχνά αυτούς τους δυο. Αμφιβάλλω αν ποτέ έδωσαν προσοχή στα αισθήματά μου ή ακόμα και σε μένα την ίδια. Ο Ιωνάθαν πάντως σίγουρα όχι. Είχε γυναίκα και παιδιά, είχε ερωμένες. Με τον Δαβίδ όμως φαινόταν να έχει βρει το νόημα της ζωής του. Ο Ιωνάθαν πρόσφερε το τόξο του, το σπαθί του, έβγαλε τη ζώνη του, ακόμα και το χιτώνα του, και εξόπλισε μ’ αυτά τον Δαβίδ. Θα του είχε χαρίσει το μισό βασίλειο αν του ανήκε. Ο Δαβίδ τα δεχόταν όλα με τον δικό του γλυκό τρόπο: Χαμογελούσε, απάγγελλε τους στίχους του και έπαιζε τη λύρα του. Έσβηνε τον πόθο του πατέρα μου, του βασιλιά Σαούλ, όταν εκείνος το ζητούσε’ ξάπλωνε στο ίδιο κρεβάτι με τον αδελφό μου τον Ιωνάθαν και τον άφηνε να του φιλάει τα πόδια, τα μπούτια, τα χέρια και το λαιμό. Και τις νύχτες, όταν έχανα την υπομονή μου και του έλεγα λόγια όλο κακία, έρχοταν στο κρεβάτι μου και με έπαιρνε»
Stefan Heym: Η αληθινή ιστορία του βασιλιά Δαβίδ (Πόλις)
«Πάρε μετά τον Ιωνάθαν. Τον ξέρεις βέβαια εκείνον το θρήνο που είχε γράψει ο Δαβίδ για το θάνατό του:
Θρηνώ για σένα, αδελφέ μου Ιωνάθαν.
Μου έδινες απόλαυση:
Η αγάπη σου για μένα ήταν θαυμάσια
Ομορφότερη απ’ την αγάπη μιας γυναίκας…
Τους παρατηρούσα συχνά αυτούς τους δυο. Αμφιβάλλω αν ποτέ έδωσαν προσοχή στα αισθήματά μου ή ακόμα και σε μένα την ίδια. Ο Ιωνάθαν πάντως σίγουρα όχι. Είχε γυναίκα και παιδιά, είχε ερωμένες. Με τον Δαβίδ όμως φαινόταν να έχει βρει το νόημα της ζωής του. Ο Ιωνάθαν πρόσφερε το τόξο του, το σπαθί του, έβγαλε τη ζώνη του, ακόμα και το χιτώνα του, και εξόπλισε μ’ αυτά τον Δαβίδ. Θα του είχε χαρίσει το μισό βασίλειο αν του ανήκε. Ο Δαβίδ τα δεχόταν όλα με τον δικό του γλυκό τρόπο: Χαμογελούσε, απάγγελλε τους στίχους του και έπαιζε τη λύρα του. Έσβηνε τον πόθο του πατέρα μου, του βασιλιά Σαούλ, όταν εκείνος το ζητούσε’ ξάπλωνε στο ίδιο κρεβάτι με τον αδελφό μου τον Ιωνάθαν και τον άφηνε να του φιλάει τα πόδια, τα μπούτια, τα χέρια και το λαιμό. Και τις νύχτες, όταν έχανα την υπομονή μου και του έλεγα λόγια όλο κακία, έρχοταν στο κρεβάτι μου και με έπαιρνε»
Stefan Heym: Η αληθινή ιστορία του βασιλιά Δαβίδ (Πόλις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου