Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2006

No 283

Οι πολύ λίγες αναφορές – με τη μεγάλη και πολυσυζητημένη εξαίρεση της Σαπφούς – θεωρούν ότι η γυναικεία ομοφυλοφιλική δραστηριότητα είναι επιπρόσθετη, ή ότι συναγωνίζεται την ετεροφυλοφιλική συνουσία.(…) Τα ιατρικά κείμενα συμπεριλαμβάνουν μια εγχείρηση κλειτοριδεκτομής, που πρέπει να επιχειρηθεί όταν η κλειτορίδα είναι υπερβολικά ανεπτυγμένη και, - «μερικοί αναφέρουν» - γίνεται σχεδόν ανδρική (Παύλος Αιγίνης, Επιτομή, 6.70. Hanson1990:33), αλλά αυτό δεν το συνδέουν με τις tribades.
Τα χριστιανικά κείμενα επίσης σε γενικές γραμμές σιωπούν για το ζήτημα αυτό (…) υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές στα βιβλία επιτιμίων (…) στους Μέσους Χρόνους η γυναικεία ομοφυλοφιλία εθεωρείτο λιγότερο σοβαρή από την ανδρική, γιατί δεν συνεπαγόταν καμιά απώλεια σπέρματος’ επιπλέον, εθεωρείτο ότι η συνουσία μεταξύ δύο γυναικών είχε το χαρακτήρα υποκατάστατου εκεί όπου δεν υπήρχε ικανοποίηση από τη συνουσία άνδρα – γυναίκας.
.
Gillian Clark: Οι γυναίκες στην όψιμη Αρχαιότητα (Παπαδήμας)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Είναι λοιπόν από τόσο παλιά ο έρωτας έμφυτος στους ανθρώπους και τους επαναφέρει στην αρχαία φύση, και επιχειρεί να κάνει από τα δύο ένα, και να γιατρέψει την ανθρώπινη φύση. Ο καθένας λοιπόν από μας είναι κομμάτι ανθρώπου, σαν κομμένος από ένα στα δύο, όπως οι γλώσσες τα ψάρια, κι αναζητεί πάντοτε ο καθένας το κομμάτι που του λείπει. Όσοι λοιπόν από τους άντρες είναι τμήμα εκείνου που ονομαζόταν τότε ανδρόγυνο, αγαπούν τις γυναίκες και οι περισσότεροι από τους μοιχούς από αυτό το είδος προήλθαν,

και όσες πάλι γυναίκες αγαπούν τους άντρες και μοιχεύουν, προέρχονται από αυτό το είδος.

Όσες όμως από τις γυναίκες είναι τμήμα γυναίκας, αυτές δεν ενδιαφέρονται και πολύ για τους άντρες, αλλά μάλλον προς τις γυναίκες είναι στραμμένες, και οι λεσβίες από αυτό το είδος προέρχονται.

«…αλλά μάλλον προς τας γυναίκας τετραμμένες εισί, και αι εταιρίστριαι εκ τούτου του γένους γίγνονται»

Πλάτων: Συμπόσιον (ή περί έρωτος) - εκδ. Κάκτος, 1991
Μετάφραση: Hλέκτρα Ανδρεάδη