Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 14, 2005

No 166

Image Hosted by ImageShack.us
Cornelius McCarthy (Μ.Βρετανία)
.
«Πώς ήταν η πρώτη φορά που το έκανες;»
Ο Γκονσάλο χαμογέλασε. «Ντρέπομαι να σου πω», είπε. «Πες μου εσύ , καλύτερα, πρώτα».
Ο Χοακίν πέρασε το χέρι του τα μαλλιά του. Το βλέμμα του ήταν στυλωμένο στο ταβάνι.
«Την πρώτη φορά που το έκανα ήταν με ένα φίλο από το κολέγιο», είπε. «Ήταν άσχημο. Με έκανε μαντάρα».
«Γιατί;»
«Γιατί, ενώ εγώ ήμουν καψουρεμένος μαζί του, αυτός δε με ήθελε. Ούτε καν του άρεσα. Μέχρι τώρα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάναμε»
«Δηλαδή αυτός είναι γκέι ή όχι;»
«Καθόλου. Του αρέσουν τα κορίτσια. Μου την έβαλε από σκέτη κουτοπονηριά, από σκέτη λιγούρα. Τίποτε άλλο».
«Είστε ακόμη φίλοι;»
«Όχι. Όταν τον βλέπω, ούτε καν τον χαιρετάω. Και είναι κρίμα. Γιατί μερικές φορές νομίζω πως είμαι ακόμα τσιμπημένος μαζί του».
«Πώς τον λένε;»
«Χόρχε».
«Τι ηλικία είχες όταν συνέβη αυτό;»
«Ήμουν στην πρώτη γυμνασίου. Πιτσιρικάς. Ούτε καν ήξερα ότι τον Χόρχε τον γούσταρα επειδή ήμουν ομοφυλόφιλος. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι μου άρεσε να είμαι μαζί του, ότι μου άρεσε να γελάω μαζί του»

Χάιμε Μπάιλι : Μην το πεις σε κανέναν (Ψυχογιός)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Aπό το site των εκδόσεων "Ψυχογιός"

Ο Χοακίν, ένα νεαρό αγόρι, ζει με την οικογένειά του στη Λίμα του Περού. Ο πατέρας του έχει πολλά όνειρα για το γιο του. Τον θεωρεί ως συνεχιστή της οικογενειακής παράδοσης και προσπαθεί με κάθε τρόπο να του εμφυσήσει τη νοοτροπία και τους τρόπους του "αρσενικού". Η μητέρα του πάλι, ένα πλάσμα υποταγμένο και μειλίχιο, δεν καταλαβαίνει τις ευαισθησίες του γιού της.

Ο Χοακίν πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσπάθειες του πατέρα του γιατί βαθειά μέσα του νιώθει να τον τραβούν πρόσωπα και καταστάσεις έξω από τις νόρμες της κλειστής κοινωνίας. 'Οσο τα χρόνια περνούν, ο Χοακίν συμφιλιώνεται με τη φύση του την οποία θεωρεί απλώς διαφορετική, υποφέρει όμως γιατί δεν καταφέρνει να κάνει τους γονείς του, τους οποίους πραγματικά αγαπά, να τον αποδεχθούν όπως είναι και να καταλάβουν το μερίδιο της δικής τους ευθύνης. Ο πατέρας του τον έχει σχεδόν ξεγράψει ενώ η μητέρα του προτιμά να ζει στην πλάνη της.

Τίποτε δεν μπορεί να περιγράψει με περισσότερο χαρακτηριστικά λόγια το ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ από το σχόλιο του μεγάλου συγγραφέα Μάριο Βάργας Γιόσα: "Αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα περιγράφει με αυτοπεποίθηση, ευφράδεια και εκ των έσω, τη ρεαλιστική φιλοσοφία, μηδενιστική και αισθησιακή, της νέας γενιάς". …

'Ενα βιβλίο ρεαλιστικό, γρήγορο και καλογραμμένο, ένα τρυφερό βιβλίο που με μεγάλη διακριτικότητα επιχειρεί ένα μακρύ ταξίδι στις ψυχές των νέων της εποχής μας. Και ακόμη, κάνει βαθιά τομή σε μια κοινωνία που όλα τα επιτρέπει και όλα τα απαγορεύει φορώντας το προσωπείο του καθωσπρεπισμού. 'Ενα βιβλίο που θα μιλήσει εξίσου στις καρδιές τόσο των νέων όσο και της προηγούμενης γενιάς.
~~~~~~

Η μετάφραση είναι της Αγγελικής Βασιλάκου